Bangkok

Bangkok, maandag 18 juli 2011.

Nog even terug naar de fietstocht. Onderweg rijden we rakelings langs de huizen en soms over het erf van de bewoners. De begroeiing is tropisch en groen, een duidelijke teken dat het veel regent. Vaak plenst het aan het einde van de dag. De begeleiders van de fietstocht voorzien ons tijdens een rustpauze in het park van water en cola. In een park is een gezin met vier mooie meiden van in de twintig aan het picknicken. Ze willen allemaal met Thijs en de meisjes op de foto. Thijs heeft er weer een paar facebookvrienden bij. Het schijnt dat de moeder van de dochters ons er fijntjes op wees dat ze nog ongetrouwd waren. Maar helaas voor deze meiden, Thijs lijkt bezet te zijn, en wel door Didien; ze zijn onafscheidelijk. Het blijkt een familie die uit het noordoosten van Thailand afkomstig is; volgens de gids zijn ze bijzonder vriendelijk en goedlachs. Op de terugweg fietsen we door de stedelijke jungle; felgekleurde taxi's, tuktuk, brommers en andere voertuigen razen langs ons heen. Toch houdt het verkeer rekening met de kwetsbare fietsers. Na het fietsen lunchen we bij de Nederlandse organisator van de fietstocht in de achtertuin. Hij zorgt voor een heerlijke barbecue, er is bier en frisdrank en we kunnen de dode huidcellen van onze voeten laten eten door vissen in een aquarium. Het is er heerlijk ontspannen. We aarzelen om te vertrekken, want er wacht nog een bezoekje aan het koninklijke paleis en de tempel Wat Phrae Kaeo, de tempel met de emerald Buddha. Deze Boedda is helemaal niet van smaragd, maar van jade. Voor de Thai is dit een bijzonder heilige Boedda. In de tempel moet je je schoenen uitdoen en word je geacht te zitten of te knielen. Veel Thai knielen in stille aanbidding en brengen kleurige bloemenofferandes. Het is een boeddistische feestdag en gigantisch druk. Een vervelende bijkomstigheid is dat er op deze feestdag geen alchohol geschonken mag worden. Nog vervelender is het dat er niet sprake is van een feestdag, maar zelfs van drie feestdagen waarop geen alcohol verkocht wordt.

Het tempelcomplex is enorm groot en de tempels zijn prachtig versierd met Chinees porselein. Je kijkt werkelijk je ogen uit en je kunt wel foto's blijven maken. De Thai hebben met deze prachtige tempels een hemel op aarde willen scheppen. Ook Maarten houdt het vandaag uitstekend vol. Gisteren na aankomst heeft hij een dagje uitgeslapen en nu is hij weer helemaal hersteld.

's Avonds met een aantal mensen naar een ladyboy show; een show die een beetje lijkt afgekeken van de Franse Moulin Rouge-achtige shows. Op het toneel zien die omgebouwde kerels er nog wel acceptabel uit; na afloop staan ze allemaal keurig langs de muur opgesteld en mag je met hen, voor geld natuurlijk, op de foto en dan blijkt hoe mannelijk deze vrouwen er nog steeds uitzien. Ik ga met een ladyboy op de foto voor veertig bath; een dame aan de andere kant van mij grijpt haar kans om ook op de foto te gaan. Ik geef de dame van mijn keuze veertig bath en terwijl ik wegloop tikt de ander mij op de schouder; ook zij wil geld zien. Na afloop gaan de kinderen nog 'uit' in het zogenaamde backpackersstreet in de buurt van het hotel. Ze maken het weer bont; ze liggen pas rond half twee in bed, met als gevolg dat Maarten weer moe en chagrijnig is. Hij valt af, zegt hij zelf, omdat hij steeds rijst moet eten. Vandaag grijpt hij zijn kans om bij McDonalds te lunchen. Hij keert daarna terug naar het hotel, Odile neemt nog een voetmassage en ik schrijf in een cafeetje aan dit verslag. Aan het einde van de middag nemen we de nachttrein naar het zuiden. Onze bestemming is het tropisch regenwoud. Om half zes plaatselijke tijd vertrekken we naar het treinstation voor een twaalfuurdurende treinrit. Overigens zijn die nachttreinen heel comfortabel; ons bedje wordt keurig opgemaakt en je kunt er zelfs prima eten. Vanochted met een groepje naar Chinatown, met de boot over de Chao Phray rivier. We zien Bangkok vanaf het water. Chinatown is een chaos; het is er druk, benauwd en lawaaiig en er is van alles te koop. Het is een spektakel. We drinken een kopje koffie en een madarijensapje en dan wordt het toch wel weer tijd deze chaos te verlaten. Eerst met een tuktuk en dan weer met de boor over de rivier terug. Nu is het wachten op ons vertrek.

De eerste dag in Bangkok stond in het teken van de kennismaking met de stad met als thema de verschillende vervoersmiddelen. Vanuit ons hotel, Hotel Royal, wandelen we in enkele minuten naar de Wat Pho, de grootste en oudste tempel van de stad met de Rustende Boeddha. Deze Rustende Boeddha is 46 meter lang en vijftien meter hoog en 'verbeeldt diens overgang naar het nirvana. De voetzolen zijn ingelegd met parelmoeren motieven, die de 108 gunstige tekenen voor het herkennen van Boeddha symboliseren. Vervolgens een heerlijke lunch om dan nog met een langstaartboot over de Chao Phraya te varen, een ritje met de futuristische sky train, een boottochtje over een stinkend kanaal langs de huizen van de minderbedeelden, om vervolgens met de tuktuk terug te keren naar ons hotel. Onderweg bezoeken we de Erawan schrijn, een vierkoppige afbeelding van Than Tao Mahaprom, de Brahmaanse god met de vier gezichten, waar veel gelovigen hun saffraangele bloemenoffers brengen. Het is er bijzonder druk; mensen die de schrijn op hun brommertjes passeren, maken een eerbiedige wai. Aan deze schrijn zit een mooi verhaal. De overheid besloot op deze plek het Erawan hotel te bouwen, maar de bouw ging met veel problemen gepaard en de bijgelovige arbeiders legden hun werk neer. Ze wilden pas weer verder gaan als de geesten van het land tevreden waren gesteld. Op advies van astrologen werd er een schrijn opgericht ter ere van Than Tao Mahaprom. Sindsdien liep de bouw voorspoedig. Veel gelovigen brengen hun offers in de hoop de geesten gunstig te stemmen en daarmee voorspoed af te dwingen. 's Avonds eten we met Petra, Elise, Didien, Maarten, Thijs, Max en ik in het vlakbij gelegen 'backpakersstreet, de Koa San Road, in het eethuisje waarvan de eigenaresse boven de winkel een massagesalon exploiteert. Odile en ik hebben diezelfde middag een oliemassage genomen en nu herkent ze ons en vraagt of we morgen weer komen.