Koh Phangan

24 juli 2011.

Vandaag een rustdag op het eiland Koh Phangan, onze laatste verblijfplaats voordat we weer naar Nederland terugvliegen. We logeren in het Grand Sea Resort, vlakbij het haventje waar we aangekomen zijn met de ferry. Het park bestaat uit hutjes in Thaise stijl, heeft twee zwembaden en grenst aan de zee. Het is honderden meters lopen voordat je tot je knieen in het groenblauwe water staat. Maarten merkte op dat het strand in Tanzania veel mooier was. Kinderen raken snel verwend. Er staat een heerlijk briesje en het is niet zo verzengend heet als de laatste dagen. Het was zweten, zweten en nog eens zweten. We hebben net ontbeten en we zijn plannetjes aan maken voor de komende uren. Maarten wil graag op een scooter rijden en dat zien we met angst en beven tegemoet. Hij is zo'n ontzettende kluns en hij overschat zichzelf een beetje. Hij denkt te kunnen schakelen, maar hij weet bijvoorbeeld niet wat hij moet doen als hij plotseling met een snelheid van vijftig kilometer per uur moet remmen. 'Terugschakelen', zegt Maarten, alsof je daarvoor de tijd krijgt. Heerlijk dus om even helemaal niets te doen; een beetje zwemmen, lezen, wellicht een massage, of een bezoekje aan het nabijgelegen dorpje Thong Sala. Van elk dorpje of elke bezienswaardigheid kan ik de naam maar niet onthouden. De dagen zitten zo vol dat ik diep in mijn geheugen moet graven om na te gaan wat we de afgelopen dagen allemaal hebben ondernomen. Het wordt allemaal een beetje te veel om te onthouden.

Sinds ons vertrek uit Bangkok zijn er enkele dagen verstreken waarover nog niets vermeld staat in ons reisverslag. Na Bangkok hebben we voor de tweede keer een nachttrein genomen. De eerste nachttrein was redelijk comfortabel, maar deze rit naar het zuiden was minder prettig. Het is een oude trein, met slaapplekken die niet ingericht zijn op lange Hollanders. Ik probeer nog een beetje slaap te krijgen door diagonaal in mijn bed te gaan liggen, maar het bed is zo krap en kort dat ik claustrofobische gevoelens krijg. Desondanks slaap ik toch enkele uren. We ontbijten in Surat Thani tegenover het treinstation. In onze vans rijden we dan in enkele uren naar het nationale park Khao Sok. Onderweg bezoeken we het stuwmeer dat ontstaan is na de aanleg van een dam. Het stuwmeer is ontzettend groot en is omringd door steile kalkrotsen die zo nu en dan loodrecht omhoog gaan. We varen een uurtje op het meer naar een plek waar we lunchen, zwemmen en luieren. Dan rest ons nog een uurtje naar ons resort, dat schitterend gelegen is aan de rand van het tropisch regenwoud. De sfeer is tropisch en we wanen ons een beetje in de jungle. Het park is versierd met prachtige struiken die in bloei staan en de kinderen zien een slang tussen de struiken wegschieten. Hier overheert het junglegevoel.'s Ochtends hangt de mist boven de rivier en de bergen, die na enkele uren verdwijnt. Wat dan rest is de verstikkende hitte; je hebt hier voortdurend het gevoel te willen douchen. Het enige wat je kunt doen is je overgeven aan de warmte. De cocktails smaken heerlijk en ze worden prachtig versierd met een schijfje ananas met daarop de prachtigste bloemen.